DAG 2 Met een lach en een traan.....

Waar waren we gebleven.Oh ja 't blog.Na 't blog van gisteren te hebben gepost,doe ik nog een poging om te gaan slapen,maar na een half uurke wordt die gestaakt.Fkes douchen en internet checken dan maar.Ondertussen heeft 't flink gerommeld buiten en regent 't al een behoorlijke tijd.Om 8 uur beslissen we om de stoute schoenen (lieslaarzen) aan te trekken en vertrekken we door de regen richting de 11th street diner voor ons eerste breakfast in America.Er staan de typische Amerikaanse ontbijtjes op 't menu (vet,vetter,vetst!!) Ik ga voor de BBC omelet (3 eieren met Bacon,Broccoli en Cheddar) met als side dish de grits.Miranda gaat voor de MTS (3 eieren,Mushrooms,Tomato en Spinach)Dit is de zogenaamde Healthy Omelet...Miranda neemt de aardappelen erbij.De koffie komt in een grote mok en wordt gretig elke keer "gerefilled (4x ,natuurlijk voor de prijs van 1 bak..).We doen op ons gemak in de hoop dat 't weer wat opklaard.Ik had nog nooit grits gehad en zal ze hoogstwaarschijnlijk ook nooit meer nemen.Wat een smerige waterige pap is dat zeg..
We willen vandaag South Beach gaan verkennen en aangezien de winkels nog gesloten zijn lopen we aan richting 't Holocaust Memorial.Hier had ik op Tripadvisor al veel goeie dingen gelezen.Na een flinke wandeling (op de kaart ben je er zo:-)) )komen we aan bij H M.

We worden onderschept door een oud mannetje (de security guard) die ons verteld dat als we willen we een praatje kunnen maken met Isaac ,1 van de kinderen waar Dr. Mengele op geexperimenteerd heeft.Dat schrikt ons nogal af en we beslissen om eerst maar 's een ronde door 't museum te maken.Het beeld van de onderarm die richting de hemel reikt met talloze slachtoffers eraan vast is behoorlijk indrukwekkend.We proberen wat foto's te maken ,maar 't is dusdanig bewolkt dat de foto's wat tegenvallen.De arm is omgeven met water en je kunt er omheen lopen langs een wand met ontelbare namen van slachtoffers
v/d Holocaust.Ook de fam. Frank staat er tussen.We lopen naar de achterkant v/h monument en vanuit hierkun  je via een gang met een schuin aflopend dak met een prachtige lichtinval,tot bij de arm komen.Langs de wanden van deze gang hangen de namen v/d vernietigingskampen."t wordt steeds indrukwekkender.Bij de arm aangekomen zie je pas de details v/d slachtoffers die bevestigd zijn aan de arm (zie ,de foto's)
Met ongelooflijke details worden hier de verschrikkingen v/d oorlog kenbaar.Miranda is ook behoorlijk onder de indruk en heeft moeite om van dichtbij foto's te maken.Er is bijna niemand hier en buiten een bus met touristen (fijn zo'n bus,je wordt gedumpt en binnen een kwartier mot je weer terug zijn!!)zijn we alleen.We nemen er echt de tijd voor,'t is ook zo ""Impressive"" hier.Na een tijdje komt 't oude mannetje weer op Miranda af met de mededeling dat Isaac wel tijd voor ons heeft.Ik ben echt niet goed in dat soort confrontaties,maar Miranda wil eigenlijk niet gaan voordat ze even binnen is geweest.Al
was 't alleen maar om te laten zien dat we hier niet  alleen zijn om snel wat foto's te maken en 'm dan af te peren (zoals de rest van die ochtend)We hadden al een Donatie bij de hand ('t memorial heeft gratis toegang,en een donatie is dan ook wel op zn plaats.) en Miranda besluit om toch maar ff naar binnen te gaan.Ik loop ondertussen wat zenuwachtig rond en neem nog ff alles in me op.Na een tijdje komt Miranda al snotterend naar buiten.De tranen rollen over haar wangen.Helemaal ontdaan van de ontmoeting met Isaac,komt ze even later tot rust.Ze heeft een klein praatje met Isaac kunnen maken en was hier zo van ontdaan,dat mijn zakdoek goed van pas kwam.Dit heeft behoorlijk wat indruk gemaakt op mn meiske.We waren blij dat weondanks 't slechte weer en de fikse wandeling dit hebben gedaan.

De winkels waren inmiddels open en voor we 't weten zijn we op de Lincoln Road Mall.De winkels hier zijn niet echt naar onze (hoe groter de naam,hoe verder we er omheen wandelen) smaak.Wat wel naar onze smaak is is natuurlijk Starbucks.Tijd voor onze eerste Frappucino's van deze trip.Ik ga voor de grote Java chip en Miranda neemt de kleine Caramel.Ondertussen begint 't te stortregenen.Dit geeft me tijd om Facebook ff te checken en wat berichtjes te plaatsen (gratis WIFI).De enige winkel die ik zeker niet wilde passeren is die van Affliction (een Veel te Duur merk,maar met skon spul!!)We zijn de enigen in de winkel en aangezien 't meiske aan de balie onafgebroken aan de telefoon zit te
tetteren kunnen we ongestoord ons gemak gaan.(Normaal staat er gelijk iemand op je lip hier,de overdreven""Hi, how are youtjes "" zijn dan niet v/d lucht).Ondanks de hoge prijzen doen we hier onze eerste aankopen.Een trui voor mij en een prachtig jurkje voor Miranda('t stond haar geweldig,sexy little thing).We lopen naar buiten en daar hoor ik van Miranda dat ze heel blij is met haar nieuwe trui........NIEUWE TRUI!!!!!!! "t was toch een jurkje ????Nope 't is een trui die leuk staat op een spijkerbroek.WWAAAAATT,ik vond 'm al gelijk een
stuk minder mooi.De prijs was goed voor een jurkje,maar lichtelijk overdreven voor een trui over een spijkerbroek:-(( Daar moeten we 't toch nog maar 's efkes over hebben:-)).Tijd voor wat alcoholische versnapering('t is alweer middag!!).

Bij een mexicaans cafeetje op Espagnola way neem ik een XXlager en Miranda gaat voor de frozen Margarita.Er staan hier geen prijzen op de kaart en dat had voor ons al reden genoeg moeten zijn om er met piepende bandjes weg te wezen.We laten 't bij 1 drankje (de rekening doet anders vermoeden,we zijn echt maar met zn 2en??)."t valt hier op
dat in tegenstelling tot 't zuidwesten v/d states,hier de Fooi (gratuity) al op de rekening staat.18 % standaard bovenop de rekening,waar je aan de andere kant van de States zelf kunt bepalen wat je fooi is.Misschien is dit iets typisch Miami's maar dat zien we vanzelf op de rest v/d trip.

We waren 's morgens al voorbij de Love/Hate Tattoo gekomen (MIAMI INK) en die konden we toch niet aan ons voorbij laten gaan.We gingen naar binnen en de zaak zag er inderdaad uit zoals in de serie.Miranda was helemaal opgewonden en werd helemaal blij toen ze zag dat Yoshi (of Yoghi of wat dan ook) in de zaak aanwezig was.Na de traan van vanmorgen was hier de lach.Zo blij als een klein kind loopt ze op 'm af om te vragen voor een fotooke.Dit was geen probleem voor 'm (je zag aan zn gezicht dat hij die touristen
eigenlijk kotsbeu was,maar ja alles om maar iets te verkopen toch,hoe amerikaanser kan 't)We kopen allebei een shirt met de handtekening van AMI (de eigenaar v/d zaak,Die kale v/d serie!!) en Yoshi zet ook nog ff een krabbel.Weer wat dollars lichter vertrekken we door de zoveelste bui richting een Irish Pub (sportscafe).Aan alle wanden hangen flatscreens met allemaal verschillende footballmatches met elk zn eigen fanatieke aanhang.Regelmatig wordt er hysterisch gejuicht bij een goal (touchdown) v/d ploeg.Dit geeft wel een grappig sfeertje.Ik klonk een SAMUEL ADAMS BOSTON LAGER naar binnen en Miranda neemt een MAGNERS PEAR STRONGBOW CIDER.
Miranda heeft inmiddels behoorlijk last van dr voeten (natte voeten door de regen) en ik ben ook afgepeigerd door het gewandel heel de dag.We zijn vlak bij ons hotel en Miranda gaat ff een uurtje liggen.Ondertussen Ga ik de foto's tot dantoe op de laptop zetten en verklein ik de fotos voor op 't blog.(door de trage WiFi kun je geen originele fot's uploaden).
Zo dat is gepiept,efkes opfrissen en dan een hapje eten.We lopen richting Espagnola Way en na de ervaring van vanmiddag hadden we die beter kunnen mijden."t is in 't donker een prachtig verlicht straatje met links en rechts restaurantjes.We stoppen bij een tent die er wel skon uitziet.We nemen allebei iets van kip (en 't was Onamerikaans weinig,echt IETS
van kip),maar 't was goed te kanen.We nemen alleen een hoofdgerecht en na 't toevoegen van de Tax/Tip prijsverdubbelaar,gaan we wat (ge)lichter richting Ocean Drive met zijn ART DECO ,neon verlichte Hotels.

Ocean drive ligt aan de oceaan (wie had dat gedacht) en met een fris windje in de haren ('t is hier 's avonds 26 graden) lopen we de hele straat af om ondertussen te stoppen
voor wat fotookes.We hebben flink wat gelopen vandaag en zijn behoorlijk moe.Daarbij komt dat Miranda ondertussen een enorme blaar op haar pootje heeft en steeds moeilijker vooruit kan.Op naar 't hotel dan maar,'t is ook mooi geweest.Aan 't blog begin ik echt niet meer en rond 23.00 uur gaan de luikjes toe.Om een uur of 3 ben ik weer klaarwakker
en na wat pogingen om toch nog te slapen ga ik er om een uur of 4 uit.Tijd voor dit Blog dan maar.De internet verbinding is helemaal kaduuk en dus wordt dit offline getyped om later op de site te zetten.Miranda is er inmiddels ook uit om een uur of 5.Vandaag(maandag 17 september) staat Downtown Miami op 't programma.Maar daar lezen jullie
de volgende keer meer over.Ik zou zeggen Enjoy en tot 't volgende verhaal.En niet vergeten Foto's checken en reactiesplaatsen a.u.b.

vanuit een winderig en vroeg Miami Beach zeg ik Baai zwaai....